اعتماد..........

وقتی عشقت تنهات گذاشت ،  

 نگران خودت نباش که بدون اون چیکار می کنی ،  

 شرمنده دلت باش که یک باره دیگه بهت اعتماد کرد . 

دلم گرفته....

دلم........

 

گاهی وقتها فکر می کردم که همیشه پایان، آدم را به سمت یک آغاز می کشاند ... اما وقتی دلم شکست، وقتی صدای شکستن دلم را شنیدم ... و تا چشم گشودم دیدم، که کوه غرورم پر شده از شکسته های آیینه آینده روشن ... وقتی دیدم چگونه پا روی دلم گذاشتی، از اوجِ غرور به قعرِ دلتنگی سقوط کردم ... وقتی که بوی خاک خیس و سرمای لطیف، که از درز پنجره سکوتم، گونه دلم را ... نوازش می داد و دل سنگی احساسم با اولین بارش غربت شکست ... باور کردم که ... همیشه یک پایان انسان را سمت آغازی دیگر نمی کشاند ... گاهی باید پایان را آموخت اما بی آغازی دیگر ... گاهی باید در پایان زندگی کرد و از پشت پنجره پایان به خاطرات گذشته نگریست ... گاهی باید پشت حصارِ حسرت در خاطرات ... زمانی که دستهای دلمان را گره کورِ عشق زدیم ... و با تیغ وداع گسلاندیم، غرق شویم... باید پشت پرچین تنهایی نشست و غبار دل را با اشک شست ... و باور کرد ... پایان را، بی آغازی دیگر ..!!

بی تو بودن ..........

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است ؟

خیال.........

 
خیال کردم تو هم در وادی عشق
اسیر حسرت و رنج و بلایی

ندونستم تو بی مهر و وفایی
نفهمیدم گرفتار هوایی
ندونستم پس دیدارشیرین
نهفته چهره تلخ جدایی

تو که گفتی دلت عاشق ترینه
دلت عاشق ترین قلب زمینه
همیشه مهربونه با دل من
برای قلب تنهام همنشینه

چرا پس به تیغ بی وفایی
شده قربانیت بی خون بهایی
نفهمیدی امید ناامیدی
رها کردی دلم رفتی کجایی

ز بس آزار دادی روز و شب دل
دل دیوانه ام آخر شد عاقل
دل غافل شد عاقل دست برداشت
ز امید خیالی خام و باطل

خیال کردم تو هم درد آشنایی
به دل گفتم تو هم همرنگ مایی
خیال کردم تو هم در وادی عشق
اسیر حسرت و رنج و بلایی

چرا پس به تیغ بی وفایی
شده قربانیت بی خون بهایی
نفهمیدی امید ناامیدی
رها کردی دلم رفتی کجایی

بی تو..........

 

 فکر تنهایی نباش ، تنهایی خودش تنهاست ،تنها به فکر کسی باش که بی تو تنهاست …

ترک کردن........

ترک کردن ِ آدمها هم آدابی دارد !

اگر آداب ِ ماندن نمیدانید

لااقل

درست ترکشان کنید
تا تَرَک برندارند . . .

تـــاوان...............

ایـن دَردی کِــه مَــن مـی کِشــم، دَرد ِ بـی *تــو بــودنــ نیستـــ !.!.!
تـــاوان بـــا تـــو بـــودن استـــ !!!...

دیگََـــَر هـَــواى بــرگـردانتـــ را نــَـدارم

هـَــرجـا کِـه دلتـــ مى خـــواهــد بُـــرو

فـقــط آرزو مـى کــُنــم

وَقتــى دُوبــاره هـَواى ِ مـن بــهـ ســـَرت زد

آنقــَدر آسمـان ِ دلتـــ بگــیرد کــِه ....

!...بــا هـِـزار شبــ گــِـریـه آرام نگـــیرى

وَ اَمـا مــَن
!!!بــَرکــِه نـمى گـــَردم هــــ ـــــــیچ

عَطـــر ِ تنـَــــم را هــَـم

از کـوچــــه هـای پشـــت سرم جمـــع می کنــم

کـهـ لـَــم ندهـــی روی مبــــل های "راحتــــی"

با خــاطــــِـــره هایـم قَـــدم بـــزنی!!!

ما............

ما بدهکاریم به یکدیگر
و به تمام دوستت دارم های ناگفته ای ک پشت دیوار غرورمان ماند
و آنها را بلعیدیم
تا نشان دهیم منطقی هستیم...!!!

شکست.........

        من پذیرفتم شکست خویش را ....

                           پندهای عقل دوراندیش را .....

                                        من پذیرفتم که عشق افسانه است .....

                                                              این دل درد آشنا دیوانه است .....

                                           میروم شاید فراموشت کنم .....

                           در فراموشی هم آغوشت کنم .....

          میروم از رفتن من شاد باش ......

                         از عذاب دیدنم آزاد باش .....

                                          آرزو دارم بفهمی درد را 

                                                    تلخی برخوردهای سرد را ......

                        می رسد روزی که برمن لحظه ها را سر کنی

                        می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

                       می رسد روزی که شبها در کنار عکس من

                       نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی......

سوره ای به نام عشق........

خدایا جای سوره ای به نام عشق در قرآنت خالیست

که این گونه آغاز میگردد:

وقسم به روزی که قلبت را میشکنند

وجز خدایت مرهمی نخواهی یافت

عاشقی.........

عاشقی همیشه وصل نیست

اصل وصل نیست

عاشقی اینه که

از معشوق دور باشی

ازدلتنگی ناله وزاری کنی

                                               اون ناز باشه وتونیاز 

از همان ابتدا دروغ گفتند!

از همان ابتدا دروغ گفتند!

مگر نگفتند که "من" و "تو" ، "ما" می شویم؟!

پس چرا حالا "من" این قدر تنهاست!

از کی "تو" اینقدر سنگ دل شد؟!...

اصلا این "او" را که بازی داد؟!...

که آمد و "تو" را با خود برد و شدید "ما"!

می بینی

قصه ی عشقمان!

فاتحه ی دستور زبان را خوانده است

به پندار تو : جهانم زیباست ،

جامه ام دیباست ، دیده ام بیناست ،

زبانم گویاست ،قفسم هم طلاست ،                            به این ارزد که دلم تنهاست